sefr

مادر
ای عصاره? همه? خوبیها و زیبایی‌ها
ای تندیس مهر پروردگار در کعبه? قلبم
در انتهای کوچه? بن‌بست تنهایی، کودکی‌ام را در آغوش گرم و مهربانت جاگذاشته‌ام.
اگرچه به‌ظاهر بزرگ شده‌ام، اما کودک‌وار هنوز مفهوم آرامش را در دامان پاک تو می‌جویم.
گیسوانت یاس سپیدی است که رایح? دل‌انگیزش هزاران اردیبهشت را در خاطرم تداعی می‌کند.
آسمان پر ستاره را چارقد موهای لطیفت و خورشید را گردن‌آویز سینه? پرمهرت می‌نمایم.
تا جان در بدن دارم و خاکت هست خاکسارت هستم.
"کی رفته‌ای ز دل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را"
#مهدی اکبری